“Ben Gitmedim, Sen de Gitme”

Genç kardeşim,

Bu satırları sana, mutfakta defalarca bıçak bilemiş, tabak taşımış, gece yarısı eve dönmüş, sabah gün doğmadan işe koşmuş biri olarak yazıyorum. Ben de senin gibi bu mesleğe hayallerle başladım. Okul sıralarında, hocamın anlattığı her hikâyede kendimi gördüm. Beyaz önlük, parlak mutfaklar, alkışlanan tabaklar… Hepsi gözümün önündeydi.

Ama gerçek mutfakla tanıştığımda, hayal ettiğim gibi olmadığını gördüm. Uykusuz geceler, bitmeyen vardiyalar, hak ettiğin değeri görmediğin günler…Bazen bir tabak yemeğin beğenilmesi için saatlerce uğraşıyorsun, ama emeğine bir teşekkür bile gelmiyor. Bazen yanlış yöneticiler, emeğini hiçe sayıyor. Bazen de sistem seni sadece bir “çalışan” olarak görüyor, bir “insan” olarak değil.

İşte bu yüzden çok gencin hayali kırılıyor. Daha yolun başında, “Böyle giderse bu işi yapmam” diyor.

Ben de o noktaya geldim. Bir ara, “Bırakıp gideyim” dedim. Ama sonra düşündüm:

“Ben gidersem, bu mutfakta kim kalacak? Kim bu düzeni değiştirecek?”

Ve işte o gün karar verdim. Gitmeyecektim. Gitmek yerine kalıp değiştirecektim.

Neden Gitmek Yerine Kalmalısın?

• Çünkü bu meslek, kötü değil. Kötü olan, onu kirleten sistem.

• Çünkü emeğini savunacak olan, senden başkası değil.

• Çünkü biz gidersek, yanlışlar devam eder. Ama biz kalırsak, değişim başlar.

Ne Yapacağız?

1. Birbirimize sahip çıkacağız. Bu mutfakta yalnız değilsin. Biz aynı sofranın emekçileriyiz.

2. Kendimizi geliştireceğiz. Ne kadar bilirsen, o kadar güçlüsün.

3. Yanlışı sistemden temizleyeceğiz. Mobbing yapanı, emeği sömüreni, mesleğin adını kirletenleri bu mesleğin dışına atacağız.

4. Mesleğin ruhunu koruyacağız. Çünkü yemek, sadece karnı doyurmaz; ruhu da besler.

Kardeşim, Ben bu yola sadece kendim için çıkmadım. Bu mesleği gerçekten seven herkes için yola çıktım. Sen de bu yolun bir parçası ol. Gelin, birlikte değiştirelim. Bize zorluk çıkaranı sistemden atalım. Ve bir gün dönüp baktığımızda, “İyi ki gitmedik, iyi ki birlikte direndik” diyelim.

Ben buradayım. Sen de burada ol.